Έτρωγαν πίτσα στην Πομπηία;

Μια πρόσφατη ανασκαφή περιέλαβε σχεδόν ολόκληρο το συγκρότημα της αρχαίας πόλης, το οποίο θάφτηκε το 79 μ.Χ. κάτω από την τέφρα του Βεζούβιου, έφερε στην επιφάνεια μια τοιχογραφία περίπου 2.000 ετών που απεικονίζει κάτι ιδιαίτερο.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Πομπηίας στην επαρχία της Νάπολης συνεχίζει να εκπλήσσει.

Όπως ανέφερε σε σχετική ανακοίνωση το ιταλικό υπουργείο Πολιτισμού, το έργο που εκτίθεται έδειχνε έναν πίνακα νεκρής φύσης που «έμοιαζε με πίτσα» με την πρώτη ματιά. Αν και στη διευκρίνιση αναφέρεται ότι «αυστηρά μιλώντας, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πίτσα καθώς λείπουν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά συστατικά, δηλαδή οι ντομάτες και η μοτσαρέλα». Όμως, συνεχίζει το δελτίο τύπου, «μπορεί να είναι ο μακρινός πρόγονος της παραδοσιακής σύγχρονης πίτσας» της γνωστής σε όλο τον κόσμο ναπολιτάνικης κουζίνας.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας:

“Δίπλα σε μια κούπα κρασιού, τοποθετημένη πάνω σε έναν ασημένιο δίσκο, βρίσκεται ένα ψωμί τύπου λαγάνα (focaccia στα Ιταλικά, πανομοιότυπο με τη λαδένια) που χρησιμεύει ως βάση για διάφορα φρούτα”.

Το δελτίο Τύπου του Ιταλικού Υπουργείο επικεντρώνεται στο γεγονός πως αυτού του είδους οι τοιχογραφίες επικαλούνται το έντονο ελληνιστικό στοιχείο:

“Γνωστές στην αρχαιότητα ως xenia, εμπνεύστηκαν από τα ‘φιλόξενα δώρα’ που προσφέρονταν στους επισκέπτες σύμφωνα με μια Ελληνική παράδοση που χρονολογείται από την ελληνιστική περίοδο (3ος-1ος αιώνας π.Χ.). Αν και περίπου τριακόσιες τέτοιες απεικονίσεις είναι γνωστές από τις βεζουβιανές πόλεις δεν φαίνεται να υπάρχει σύγκριση για την πρόσφατα ανακαλυφθείσα τοιχογραφία, η οποία είναι επίσης εντυπωσιακή για την αξιοσημείωτη ποιότητά της”.

Συνεχίζει το δελτίο Τύπου. “Σε ένα απόσπασμα της Αινειάδας του Βιργιλίου μπορεί κανείς να συμπεράνει την τοποθέτηση φρούτων και άλλων προϊόντων των αγρών πάνω σε θυσιαστήρια ψωμιά που χρησιμεύουν ως mense (Λατινικά για τραπέζι ή βάση): τη στιγμή που οι Τρώες ήρωες τρώνε, μετά τα φρούτα, και τα ψωμιά που χρησιμοποιούνται ως δοχεία, συνειδητοποιούν στο βεργιλικό έπος ότι η προφητεία (σύμφωνα με την οποία θα έβρισκαν μια νέα πατρίδα) εκπληρώθηκε, όταν ‘οδηγούμενοι σε άγνωστες ακτές, έχοντας εξαντλήσει κάθε τροφή’, η πείνα θα τους οδηγήσει να ‘καταβροχθίσουν ακόμη και τις mense ”.

Υψηλό το ενδιαφέρον του Τύπου για την ανακάλυψη, αλλά και ο ενθουσιασμός του Ιταλού Υπουργού Πολιτισμού, Τζενάρο Σαντζουλιάνο:

“Η Πομπηία δεν παύει ποτέ να εκπλήσσει, είναι ένα σεντούκι που αποκαλύπτει πάντα νέους θησαυρούς”.

Αξιοσημείωτα και τα σχόλια του Διευθυντή του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας, Γκάμπριελ Τζουχτρίγκελ:

“Σε αυτή την τοιχογραφία παρατηρούμε ορισμένα θέματα από την ελληνιστική παράδοση, τα οποία επεξεργάστηκαν αργότερα συγγραφείς της ρωμαϊκής-αυτοκρατορικής περιόδου”, στοιχεία τα οποία δείχνουν “την αντίθεση μεταξύ ενός λιτού και απλού γεύματος, που θυμίζει μια σφαίρα μεταξύ του βουκολικού και του ιερού, από τη μια πλευρά, και της πολυτέλειας των ασημένιων δίσκων και της φινέτσας των καλλιτεχνικών και λογοτεχνικών αναπαραστάσεων από την άλλη”.

Κάτι το οποίο, σύμφωνα με τον Διευθυντή Τζουχτρίγκελ, παραπέμπει στην πίτσα “η οποία επίσης ξεκίνησε ως ‘φτωχό’ πιάτο στη νότια Ιταλία και η οποία έχει πλέον κατακτήσει τον κόσμο και σερβίρεται και σε πρωτοκλασάτα εστιατόρια”.